In de Chinese cultuur was glas even kostbaar als andere waardevolle schatten. De bewerking van glas kent net als in de westerse wereld ook in het Verre Oosten een lange geschiedenis, minstens vanaf 300 v.o.t.. De ontwikkeling van Pekingglas situeert zich echter pas vanaf de tweede helft van de 17de eeuw toen Europese jezuïeten kennis van verschillende techniek van glasblazen en -decoreren introduceerden bij keizer Kangxi (1662 – 1722) die in 1696 in de keizerlijke stad een glasblazerij oprichtte. De nieuwe Chinese glaswerkplaats bevond zich naast een Franse jezuïetenkerk en keizer Kangxi stelden ook twee jezuïeten aan om de productie van Pekingglas te leiden.
De technieken van de Europese jezuïeten leenden zich ertoe om Pekingglas te gebruiken voor imitatie van waardevolle mineralen als witte jade en lapis lazuli. Het gesmolten Pekingglas werd in verschillende lagen met contrasterende kleuren laag per laag rond een vorm opgebouwd waarna stukken van de overlappende glasdelen vakkundig werden weggesneden in verschillende ontwerpen (kehua tao liao). Vanzelfsprekend was dit een langdurig en moeizaam proces. Wanneer het Pekingglas niet geslepen werd en een monochroom geheel bleef werd het Pekingglas ‘su tao liao’ genoemd. Chinese voorwerpen in Pekingglas als Chinese vazen in Pekingglas maar ook Chinese schalen en Chinese potten kwamen in kleuren als ondoorzichtig wit, parelwit, Imperial geel, wijnrood (transparant) voor en werden versierd met verscheidenen decoratieve motieven uit klassieke onderwerpen maar ook thema’s uit de volkskunst. Een van de opmerkelijkste producten waren de Chinese snuffbottles in Pekingglas die vooral door keizer Kangxi aan burgerlijke en militaire ministers of buitenlandse diplomaten geschonken werden. Chinese snuffbottles in Pekingglas met een hemelsrode en blauwe kleur waren fel gegeerd.
Vanzelfsprekend gold de regeerperiode van keizer Kangxi als de gouden eeuw voor de productie van Pekingglas maar ook onder de latere keizers van de Qing-dynastie (1644 – 1911) liep de fabricage van Pekingglas nog fel door en bleven de keizers de productie financiëren. Zo zou de Yongzhen keizer (1723 – 1735) een voorkeur gehad hebben voor Chinese vaatjes in felrood en paars glas. Tijdens de regeerperiode van keizer Qianlong ( 1735 – 1796) werd het Chinese Pekingglas zo populair dat zelfs in Japan Pekingglas nog altijd Qianglongglas genoemd wordt. De kennis van de technieken van Pekingglas verspreidden zich ook naar het grote publiek waardoor Chinese ambachtslieden Chinese vazen in Pekingglas gingen maken voor het grotere publiek. Tot op vandaag de dag wordt in China Chinees Pekingglas geproduceerd hoewel de verfijnde kwaliteit alsook de kwantiteit van de productie enigszins is afgenomen. Chinese snuffbottles en Chinese vazen in Pekingglas zijn voorzien van merktekens en stempels van het atelier en regeerperiode van vervaardiging tonen. Hierdoor kan een specialist na datering en inspectie op de kwaliteit van de Chinese vaas in Pekingglas tot een gepaste taxatie komen.
